O samej postaci niewiele wiadomo.Nieco więcej jest informacji o początkach Szklar:
Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Hasło: HUTNICA
(1329 sylua apud Hvtniciam) huta szkła leżąca między Będkowicami, Radwanowicami i lokowaną w 1329 r. wsią, zwaną następnie Szklary, 20 km na NW od centrum Krakowa. [Pow. krak.; par. Racławice] Własn. król. 1329 Władysław Łokietek powierza przezornemu Hermanowi mistrzowi hutniczemu las królewski zw. Przy Hutnicy (apud Hutniciam), między wsiami zw. Radwanowice, Będkowice i Sokolec [dziś w Będkowicach Sokole Pole – UN 1 s. 22] celem lokowania wsi na prawie średzkim. Nadaje mu 2 wolne łany, immunitet sądowy oraz jemu i mieszkańcom wsi 20 lat wolnizny (Mp. 1, 181 – kopia). Uwaga: Zarówno wydawca dok., jak też i historycy zgodnie przyjmują, że powyższy przywilej dotyczy zezwolenia na lokację wsi Szklary sąsiadującej z Będkowicami i Radwanowicami. Przemawia za tym osoba zasadźcy jak i nazwa lasu graniczącego z tymi wsiami (Dzieje Olkusza i regionu olkuskiego, pod red. F. Kiryka i R. Kołodziejczyka, Kr. 1978, t. 1, s. 62; A. Wyrobisz, Szkło w Polsce, Wr. 1968, s. 20). A. Wyrobisz stwierdza, iż huta w momencie wystawienia aktu już nie funkcjonowała. W dokumencie poświadczona jest jednak osoba szklarza zasadźcy, oraz las zw. Przy Hutnicy, czyli leżący przy hucie, nie ma natomiast mowy o lesie zw.Hutnica, jak to autor przyjmuje. Wydaje się, iż lokacji wsi dokonano w lesie w pobliżu działającej huty, ale nie została ona objęta postanowieniami przywileju, dlatego jej nie odnotowano. Gdyby las rzeczywiście wziął nazwę od opustoszałej huty, zwałby się raczej Huciska lub Hucisko. Żywot tej huty zapewne był krótki, skoro brak o niej najskromniejszych wzmianek w źródłach dotyczących wsi Szklary, pojawiających się zresztą dopiero od 1400 r.
Wspomniane wyżej "Dzieje regionu olkuskiego" t.s.62: Kolejny królewski przywilej lokacyjny z tego okresu przenosi nas nad granicę Olkuskiego z Chrzanowskiem, w okolice Radwanowic, Bątkowic i Siedlca, w istniejące tam wówczas lasy, których część nosiła nazwę Hutnica, a którą król powierzył w celu skolonizowania niejakiemu Hermanowi szklarzowi. Jest to akt z 1329 r. i nie wymienia on nazwy mającej powstać osady, ale z analizy położenia tego lasu oraz zawodu zasadźcy wynika bezspornie, iż jest to przywilej lokacyjny wsi Szklary, Była to kolejna lokacja na surowym korzeniu, w zamian za 20-letni okres wolnizny dla osadników i 2-łanowe sołectwo dla zasadźcy. W końcu XIV w. Szklary należały do właścicieli spośród szeregowego rycerstwa, po czym weszły w skład dóbr Jana Pileckiego (1434), stając się niebawem (przed 1470) królewszczyzną.
Janusz Kurtyka "Tęczyńscy": W 1451 r Szklary zostały zastawione przez Andrzejowi Krezę z Zawady Andrzejowi z Tęczyna w zamian za pożyczkę 130 grzywien.
_________________ Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...Towarzystwo Jurajskie http://www.jura-pilica.com
|