Ptaszek to pewnie rybitwa.

Tak sugerowała moja towarzyszka ale nie była na 100% pewna bo odległość była spora. Zdjęcie dopiero w domu wykadrowałem i trochę poprawiłem. Tak czy tak widowisko było niezłe

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

W drodze do jesziwy mijamy kościół i klasztor salezjanów. To dawny klasztor franciszkanów wspomniany przy opisywaniu kirkutu. Obiekt miał zawiłe dzieje. Po opuszczeniu Lublina przez franciszkanów były w nim wojskowe magazyny,szpital,fabryka sukna,wytwórnia mydła i świec... Dopiero na początku XX wieku obiekt otrzymali w darze salezjanie. Opis w przewodniku brzmi ciekawie. Budynek stoi na podmokłym gruncie wiec ma ciekawa konstrukcję. Postawiony jest na drewnianych lalach a dla usztywnienia bryły podzielony został stropami na kościół górny i dolny. Tutaj jeszcze nie byliśmy ale trwa właśnie msza więc dopisujemy go tylko do przyszłorocznej listy. Tak samo ma się sprawa z leżąca niedaleko lubelską cerkwią. Mam nadzieję,że u dominikanów prace remontowe nie są prowadzone w niedzielę. Na szczęście harmonogram robót stworzono zgodnie z przykazaniami bożymi i możemy podziwiać wnętrze. XVIII-wieczny ołtarz główny jest rodzajem parawanu oddzielającego nawę od położonej za nim kaplicy Tyszkiewiczów. W nawie stoją cztery ołtarze boczne. W bocznych nawach rozlokowane jest osiem kaplic. Trudno to wszystko nawet pobieżnie ogarnąć podczas jednej wizyty. Upał jest spory więc miasto jest wyludnione. Nic dziwnego bo rano mijał nas peleton samochodów na lubelskich rejestracjach, jadących w przeciwnym kierunku,pewnie gdzieś nad niezliczone okoliczne jeziora. Na szczęście w zaułkach przyjemny chłodek. Kawa ekspresowo podana też ma swój urok. Parkujemy pod katedrą więc przy okazji po raz kolejny zaglądamy do jej wnętrza. Dzieje tego miejsca to temat-rzeka a polichromię wykonaną przez Józefa Meyera można podziwiać godzinami. Gdzieś miedzy rynkiem a parkingiem mignął nam plakat informujący o „Jarmarku nałęczowskim”. Z braku konkurencyjnego pomysłu jedziemy tam. Pomysł jak się okazało na miejscu był średnio inteligentny bo po parku zdrojowym spacerował pokaźny tłum. Nic dziwnego bo to przecież upalna niedziela! Nie pozostaje nam nic innego jak zabawa w kuracjuszy:pijalnia wód...kramy... spacer po parkowych alejkach. Przez kilka godzin ma to swój urok .Dłuższy pobyt zakończyłbym rzuceniem się do stawu

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Kolejny słoneczny dzień jest najprostszy do opisania. Postanowiliśmy „napatrzyć się na zielone”. Żadnych „trupów”,żadnych „kamieni” Byliśmy na Łąkach Zienkowskich,nad stawami w Libiszowie [Poprzednio błędnie napisałem "w Libuszy" ],nad jeziorem Białym Sosnowickim i nad jeziorem Wytyckim. Po południu na niebie nieco się kotłowało ale nie spadał nawet jedna kropla deszczu

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Po zielsku znowu przyszedł czas na "kamienie". Nadejszła wiekopomna chwila jak mawiał Pawlak. Od dawna wybierałem się do Puław żeby zobaczyć dzieło Izabeli Czartoryskiej. Pałac Czartoryskich jest dzisiaj siedzibą Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa ale część wnętrz pałacu od kilku lat jest udostępniona dla zwiedzających. Pałac Czartoryskich został zbudowany w XVII wieku dla Lubomirskich według projektu słynnego Tylmana z Gameren. Z tamtej budowli możemy dzisiaj zobaczyć sień na parterze. W XVIII wieku kolejno Sieniawscy i Czartoryscy odbudowali pałac spalony przez Szwedów a kilkadziesiąt lat później został on przez Czartoryskich przebudowany w stylu klasycystycznym według projektu ich nadwornego architekta Aignera. Obecnie trwa remont kolejnych pomieszczeń więc na dobra sprawę zwiedza się plac budowy ale są i pozytywy. Zaliczam do nich miłą atmosferę stworzoną przez panią przewodniczkę i możliwość fotografowania bez ograniczeń. Nie zawsze też można zobaczyć na własne oczy ile pracy wymaga odtworzenie starych wnętrz. Trochę mi przy tym serce krwawiło na myśl o pilickich wnętrzach pałacowych. Nie obyło się bez „zgrzytu”. W rozmowie z panią przewodnik o genealogicznych powiązaniach Czartoryskich z Elżbietą z Pilczy okazało się,że Pilica kojarzyła się jej wyłącznie z tą mazowiecka ,w której pałac miała niegdyś Maria z Czartoryskich księżna Wirtemberska a jurajskiej imienniczki nie znała Jakoś to przeżyłem i to bez podawania tlenu

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

W Nałęczowie widziałem jedynie karpie.Rekinów zero To dopiero 9 dni z 13. Będziesz musiał jeszcze trochę poczytać

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Ruszamy na spacer po parku. To dzieło Izabeli Czartoryskiej,która stworzyła park w stylu angielskim lokując w nim różne obiekty podnoszące jego romantyczność i atrakcyjność. Mamy trochę pecha bo trwają prace remontowe i Domek Gotycki oraz Świątynia Sybilli nie są dostępne. Jeżeli świat nie skończy się w roku 2012 to warto będzie tutaj znowu zajrzeć, zwłaszcza,że nie wystarczyło nam czasu na wizytę w pobliskim Gołębiu gdzie stoi dzieło Santi Gucciego,kościół św.Floriana i Katarzyny oraz domek loretański a na dodatek jest kolejna atrakcja,do której bezskutecznie docieram od trzech lat – kolekcja nietypowych rowerów!

Dom Gotycki zbudowano w modnym na początku XIX wieku stylu angielskim. Postawiony został dla eksponowania części zbioru pamiątek narodowych Jego ściany były pokryte prawie w całości fragmentami architektonicznymi i rzeźbami ze starych zamków, kościołów i pałaców, a każda ściana otrzymała nazwę związaną z tymi lapidariami: Kościuszki, Długosza, Żółkiewskiego, Kazimierza Wielkiego, Cyda i Ksymeny, Rzymska, Litewska. Ściana od strony pałacu ozdobiona była kolumnami pochodzącymi z Pałacu Błękitnego w Warszawie oraz nieprzyjacielskimi kulami armatnimi, opatrzonymi datami bitew stoczonych przez wojska polskie ze Szwedami pod Zamościem i Rosjanami pod Racławicami, Szczekocinami, Sandomierzem i Puławami. Napis na ścianie głosił: "Oby odtąd zwycięstwa nasze zatrzeć mogły pamięć klęsk doznanych". Wewnątrz były niegdyś eksponowane słynne obrazy- Dama z łasiczką Leonarda da Vinci, Autoportret Rafaela, Miłosierny Samarytanin Rembrandta, oraz cenne rękopisy, stare druki i listy od sławnych ludzi. Obecny wygląd Domu Gotyckiego różni się od jego wyglądu w czasach świetności. Po upadku powstania listopadowego i konfiskacie dóbr Czartoryskich przez rząd carski, większość dekoracji kamiennych umieszczonych w ścianach została przez Rosjan zniszczona. Elementy, które zostały odnalezione, wróciły w miarę możliwości na swoje miejsce a 24 głowy wawelskie, umieszczone niegdyś pod drewnianym stropem gotyckich arkad, które w wyniku postanowień traktatu ryskiego wróciły z Rosji trafiły na Wawel.

W pobliżu stoi rzeźba Tankred i Klorynda przedstawiająca bohaterów poematu "Jerozolima wyzwolona". Jest to kopia. Oryginał stoi w pobliskiej Altanie Chińskiej. Inna kopia stoi w Łazienkach Królewskich w Warszawie. Posąg wykonany został we Florencji na zamówienie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego a był przeznaczona dla parku łazienkowskiego w Warszawie gdzie pierwotnie został ustawiony w pobliżu Starej Pomarańczarni. Po śmierci króla książę Józef Poniatowski sprzedał rzeźbę księciu Jabłonowskiemu, który podarował ją Izabeli i Adamowi Kazimierzowi Czartoryskim. Przewieziony do Puław posąg został podobno w ciągu jednej nocy przewieziony Wisła do Puław i ustawiony przed oknami pałacowymi jako prezent imieninowy dla księżnej Izabeli. Stanął pierwotnie w prześwicie widokowym z pałacu na Kępę Wiślaną. Po konfiskacie dóbr przez rząd carski, rzeźbę wraz z innymi zabytkami udało się wywieźć Zofii z Czartoryskich Zamoyskiej. Posąg powrócił do Puław dopiero w 1947.

Świątynia Sybilli to pierwsze polskie muzeum narodowe. Wybudowana została na przełomie XVIII i XIX wieku jako Świątynia Pamięci a wzorowana jest na świątyni Westy w Tivoli. Izabela Czartoryska gromadziła tu pamiątki rodzinne oraz pamiątki po wielkich Polakach. W 1830 r., jeszcze przed powstaniem listopadowym, zbiory zostały wywiezione do Paryża skąd wróciły do Krakowa, stając się zalążkiem Muzeum Książąt Czartoryskich. Ekspozycja w Świątyni Sybilli została powtórnie utworzona dopiero w 1938 r. Obiekt również znajduje się w remoncie więc jedyny kontakt z przeszłością zapewniły nam strzegące wejścia lwy ,dar cara Aleksandra I z okazji jego wizyty w Puławach w 1805 roku. Wtedy jeszcze stosunki Czartoryskich z dworem carskim były poprawne.

Licząca 140 metrów Grota Puławska usytuowana jest na skarpie od strony Łachy wiślanej. Powstała z wyrobiska kamienia wapiennego a urządzona została przez Izabelę Czartoryską na początku XIX wieku. Wejścia strzegła niegdyś rzeźba pantery a w kamiennym domku mieszkał pustelnik odprawiający msze w kaplicy znajdującej się na końcu groty. W cenie biletu uwzględnione jest wypożyczenie latarki.

Tarasami rampowymi zwanymi również diabelskimi schodami wracamy w pobliże pałacu i ruszamy w stronę Pałacu Marynki. Błądzimy w plątaninie ścieżek i przez wzorowana na łuku triumfalnym cesarza Tytusa Bramę Rzymską trafiamy do [i]Domku Greckiego[i]. Tyz piknie Był on pierwotnie pałacową oranżerią wzorowaną na greckich świątyniach. Oranżerię odbudowano w latach sześćdziesiątych XX wieku dostawiając do zachowanego oryginalnego portyku współczesny budynek co tworzy nico zaskakujące połączenie. Mieści się w nim miejska biblioteka.

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Wracamy do parku i dalej szukamy pałacu. Mijamy miejsce poświęcone pamięci Augusta i Zofii Czartoryskich wzorowane na sarkofagu Scypiona Barbatusa i w końcu trafiamy do Pałacu Marynki. Wzorowany jest na paryskim Petit Trianon a zbudowany został dla Marii Wirtemberskiej,tej od mazowieckiej Pilicy. Koryncki portyk w głębiony w elewację jest jedynym tego typu rozwiązaniem w Polsce poza Pałacem Łazienkowskim.Mieści się tu Oddział Pszczelnictwa Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa a że pora późna nie udało nam się zajrzeć do środka...A że pora późna robimy przerwę na obiad w plenerze i dopiero po nim ruszamy dalej. Teraz wierzę,że park ma 32 hektary bo do końca spaceru jeszcze daleko. Wzdłuż Łachy Wiślanej idziemy do Domku Chińskiego. Tu niestety też już zamknięte więc Schodami Angielskimi wracamy do współczesności i na parking. Po drodze mijamy szczelnie „owinięty w folię” remontowany Domek Żółty, zerkamy na budynek starostwa,w którym kiedyś mieścił się carski Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa oraz na remontowaną wieżę ciśnień. Wracamy przez Kazimierz. W środku tygodnia jest tu pusto,że aż miło jest wypić kawę na rynku. Robimy spacer na Górę Trzech Krzyży i na tym kończy się włóczykijstwo po książęcych salonach i po kurortach. Czas wracać do naszej Wólki,do naszego pałacu w Marynce!

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Tym razem pojechaliśmy na południe ,w założeniach do Krasnobrodu. Trzeba było kiedyś w końcu odrobić zaległość z czasów pierwszego pobytu na Roztoczu Wiele razy przekonałem się,że życie weryfikuje wakacyjne plany. Tak było i tym razem. Pojechaliśmy bocznymi drogami, przez Fajsławice słynące z liczących setki hektarów upraw ziół. Niestety pora kiedy okolica kwitnie i pachnie już minęła. Zatrzymaliśmy się tylko przy kościele podziwiając tajemniczy obelisk czy grobowiec. Krasnystaw miał być tylko krótkim przystankiem po drodze. Zatrzymaliśmy się na bardzo ładnym rynku będącym niewątpliwą reklama miasteczka. Było trochę problemu z dostaniem „czegoś” na temat zabytków . W księgarni dowiedzieliśmy się,że niczego takiego nie ma w sprzedaży w najbliższej okolicy ale honor uratował urząd miasta gdzie dostaliśmy plan miasta. Z turystycznego punktu widzenia ma on jedną wadę bo zabytki nie są na nim opisane i na przykład krzyżyk równie dobrze może być zabytkowym jak i współczesnym kościołem. Warto to w przyszłości poprawić. Z rynku idziemy do kościoła [ulegając po drodze cielesnym pokusom w postaci ptysiów w miejscowej cukierni ]. Pod koniec XV wieku bp chełmski Maciej z Łomży przeniósł tutaj katedrę ze spalonego Chełma i miasteczko do XIX wieku było siedzibą siedzibą łacińskich biskupów chełmskich a przez pewien okres także lubelskich. Nic więc dziwnego,że w historii miasteczka przewinęło się kilka kościołów i klasztorów,niestety niezachowanych:
-kościół pw. Trójcy Św. usytuowany był po przeciwnej stronie dzisiejszego placu kościelnego w miejscu obecnej plebanii. Do XIX wieku, kiedy został rozebrany, pełnił role kościoła katedralnego.
-drewniany kościół pw. Przemienienia Pańskiego na cmentarzu grzebalnym,
-kościół pod wezwaniem Świętego Ducha, wraz ze szpitalem,
-kościół unicki (do 1810 r.);
-kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża, klasztor i szpital bonifratrów.
-klasztor augustianów, który na początku XIX wieku władze carskie zamieniły na szpital a później na koszary.

Obecny kościół parafialny, pod wezwaniem. św. Franciszka Ksawerego, zbudowany został przez jezuitów,którzy działali tutaj do kasaty zakonu. Razem z kościołem wybudowano kolegium jezuickie. Ozdoba świątyni są polichromie Adama Swacha. Wśród różnych scen religijnych można na nich zauważyć rzecz niecodzienną w malarstwie kościelnym- nawracanie „dzikusów”! Obok kościoła znajduje się muzeum. To ono wywróciło do góry nogami nasze plany. Kupiliśmy bilety,obejrzeliśmy wyeksponowane w podziemiach fragmenty starych murów i fundamentów oraz wystawę archeologiczną i zamierzaliśmy wyjść sądząc,że to już koniec. Do porządku przywołał na głos pani opiekującej się zbiorami: „Ale to jeszcze nie wszystko! Zapraszam na następną kondygnację”... i powtórzyło się to bodaj cztery razy Była wystawa portretów szlacheckich i trumiennych, mebli, sprzętów, etnografii, militariów, regionaliów, fotografii... pewnie coś pominąłem. Mnóstwo eksponatów,mnóstwo ciekawostek i mnóstwo życzliwości Małżonka rozczuliła się przy... starym maglu, takim wielgaśnym z nieco skomplikowana technologią, identycznym jak ten, który kiedyś funkcjonował w Pilicy. Od dzisiaj serki w "Biedronce" będą budziły we mnie wakacyjne wspomnienia

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Z olbrzymim opóźnieniem ruszamy w stronę Krasnobrodu. Zapada trudna,tak zwana „męska” decyzja- tniemy harmonogram. Nie stajemy w Zamościu. Byliśmy tu kilka razy więc świat się nie zawali. Stanęliśmy ..w korkach na budowanej obwodnicy miasta Zapada kolejna tak zwana „męska” decyzja.Skręcam w pierwszą lepsza boczną drogę byleby tylko z grubsza prowadziła w odpowiednim kierunku i byle by tylko miała na sobie coś asfaltopodobnego Na skuśkę, jakimiś opłotkami przez juropodobne [za wyjątkiem ostańców] krajobrazy docieramy w końcu do Krasnobrodu. Na wstępie trafiamy na kolejny juropodobny akcent – na ojcowską specjalność czyli na kapliczkę na wodzie i na jej,tradycyjne już, „rodzeństwo”. Miejsce związane jest z kultem cudownego obrazka znalezionego tutaj w XVII wieku a woda pod kaplicą, w opinii miejscowej ludności i licznie przybywających tu pielgrzymów, ma właściwości lecznicze. W nagrodę za całą zawieruchę dostajemy od Opatrzności otwarty na oścież kościół ufundowany:
Panu Największemu i Najlepszemu. Kosztem i nakładem Najjaśniejszej Marii Kazimiery, Królowej Polski, towarzyszki życia ś.p. Najjaśniejszego i Najpotężniejszego w świecie Jana III, Króla Polski, jako wypełnienie ślubu za odzyskane w tym miejscu przed Cudownym Obrazem a już bezpowrotnie utracone zdrowie, ten święty przybytek został wzniesiony ku czci Najświętszej Dziewicy Maryi i poświęcony w roku 1699

Różne rzeczy w życiu widziałem i z grubsza biorąc jestem człowiekiem wyrozumiałym ale widok rodziny robiącej sobie pamiątkowe zdjęcie telefonem na tle ołtarza niczym na molo w Sopocie zaszokował mnie bardziej niż z lekka Na niebie robi się coraz czarniej i wzmaga się coraz potężniejszy wicher. Decydujemy się na szybki spacer do leżących przy zabudowaniach klasztornych ptaszarni, mini-muzeum wieńców dożynkowych i Muzeum Wsi Krasnobrodzkiej a potem, w potężnej ulewie, rozglądając się czy jakieś drzewo nie wyląduje na dachu samochodu, zwiewamy w stronę Polesia innymi drogami... przez inne roboty drogowe prosto na ...obwodnicę Zamościa Błyskało się nie tylko na niebie ale i na siedzeniu pasażera
Ominęły nas liczne krasnobrodzkie atrakcje:
-Atrakcyjny punkt widokowy w mieście to położony dość wysoko kamieniołom, na północ od zalewu, gdzie od niedawna znajduje się niewielka wieża widokowa. Latem najpopularniejszą formą wypoczynku jest plażowanie i kąpiel w zalewie położonym nad rzeką Wieprz. Zimą główną atrakcją jest liczący 500 metrów długości wyciąg narciarski na Górze Chełmowej.
-kaplica św. Rocha na terenie rezerwatu "Święty Roch".
-Pałac Leszczyńskich
-Muzeum Sztuki Sakralnej
-dwa kirkuty,
-ślady wojen-pierwszej i drugiej .Podczas I wojny światowej bili się tu Rosjanie z Austriakami. Polegli żołnierze spoczywają na miejscowym cmentarzu. W kampanii wrześniowej miała tu miejsce szarża 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich, którzy w okolicy kaplicy "Na Wodzie" stoczyli zwycięską bitwę z kawalerią niemiecką, opanowując miasteczko. Była to prawdopodobnie ostatnia w historii bitwa między oddziałami konnymi.

... więc jeżeli przed latem 2012 roku świat się nie skończy...

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Rankiem pogoda jest niewyraźna więc decydujemy się na wariant objazdowy. Jedziemy ale dokąd? Możliwości jest wiele. Dyskutujemy nad tym przy porannej kawie. Może na północ? Fortyfikacje pod Terespolem? Od ubiegłego roku przygotowałem się solidniej do tematu. Po drodze byłby Kodeń a w nim sporo ciekawych obiektów,których widzieliśmy w ubiegłym roku przestraszeni pielgrzymkowym tłumem no i można byłoby znowu zajrzeć do bajecznej Jabłecznej! Od słowa do słowa decydujemy się jechać... na południe, nad Bug, do Woli Uhruskiej Przypadek? Przyznaje się bez bicia,że kombinowałem tak żeby zahaczyć o Włodawę po zdjęcie portretu Ludwika Pocieja. Wcale nie byłem stronniczy! Do Terespola też można pojechać przez Włodawę. Nie na darmo ziemia jest okrągła.

Włodawę i kościół paulinów opisywałem szerzej w ubiegłym roku. Po załatwieniu sprawy fotografii poluzowałem nieco dyscyplinę wśród uczestników i sprawy szybko wymknęły się spod kontroli a wycieczka na moment straciła swój edukacyjny przyrodniczo-historyczny charakter co widać na dwóch kolejnych fotografiach. W ładnie z turystycznego punktu widzenia zagospodarowanym centrum Woli Uhruskiej natrafiliśmy na mapę ścieżki przyrodniczej wiodącej wzdłuż Bugu. Pomimo niewyraźnej pogody poszliśmy na spacer. Piękne,momentami dzikie miejsca. Nie udało nam się dotrzeć do końca trasy bo w pewnym momencie wąziutką ścieżkę przegrodziła kałuża o rozmiarach małego jeziorka i o niezbadanej głębokości, ginąca po bokach w gęstwinie. Trzeba było skręcić na wyczucie w którąś z niewyraźnych ścieżek. Trochę naokoło dotarliśmy do punktu wyjścia.

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Deszczyk postraszył przez chwile,wiatr rozwiał chmury i zrobiło się bardzo przyjemnie. Skusił nas drogowskaz informujący o całym worku atrakcji w pobliskim Uhrusku:pałac,cerkiew,wiekowy dąb... Pojechaliśmy na poszukiwania. Po drodze zerknęliśmy przez kratę do kościoła o ciekawym wnętrzu W Uhrusku okazało się,że cerkiew jest zamknięta na głucho,pałac nie wygląda na pałac a dąb według autochtonów stoi kilkanaście kilometrów dalej. Bywa i tak Mieliśmy już wracać z Woli Uhruskiej do Wólki kiedy podczas zawracania na bocznej uliczce natknęliśmy się na znak informujący,ze 400 m dalej znajduje się plaża. Dziwne miejsce na znak ale ważne,że był. Przy głównej drodze takiej informacji chyba nie było. Trafiliśmy w bardzo ładne miejsce, z dużym parkingiem, barem, polem biwakowym i strzeżonym kąpieliskiem na odnodze Bugu.

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Nadszedł ostatni dzień pobytu, Spędzilismy go na włóczeniu się po okolicy. Wypadało w końcu zajrzeć na położone niedaleko jeziora nad którymi w pogodne dni bywają tłumy. Pojechaliśmy nad Sumin i nad Rotcze. Na szczęście poranek nie był olśniewająco słoneczny więc było tam pustawo. Znad Rotcza pojechaliśmy na skróty do Załucza bo według mapy to przecież o rzut beretem. Kreski na mapie wyglądały różnie a jedna była nawet gruba i żółta. Drogi w terenie były jednakowe-wąskie,dziurawe,bez znaków i świateł Skończyło się pobłądzeniem wśród polnych dróżek i życzliwą radą miejscowych żeby takim autem nie jechać przez las choć to już bliziuteńko. Trzeba było zawrócić i nadłożyć spory kawałek drogi Wypiliśmy kawę nad jeziorem Wytyckim a potem jednogłośnie zdecydowaliśmy o jeszcze jednej wizycie nad stawami w Starym Brusie. Poszliśmy groblami jeszcze dalej niż ostatnio, nad coraz dziksze stawy. Ptactwa jak zwykle mnóstwo. W pewnym momencie za wysokimi trzcinami mignęła biała czapla. Bya niezbyt daleko. Silny wiatr wiał od niej wiec najwyraźniej nas nie widziała i nie słyszała. Wszystko pięknie ale jak ja sfotografować? Trzciny rosną ze dwa metry od nas,już w wodzie,wiatr nimi buja-ani rozgarnąć ani uciąć... trzeba było zastosować LPP czyli Ludzki Podnośnik Plenerowy Operator Podnośnika wlazł Podnośnikowi na kark. Podnośnik wstał i bujał się okrutnie,głównie ze względu na rechot Operatora. Czapla zrobiła wielkie oczy a efekt całej tej karkołomnej operacji jest lekko mizerny Kilkadziesiąt metrów dalej totalnie dałem ciała. Na powierzchni bajorka pojawiła się zmarszczka. Coś płynęło w moja stronę. Nie przygotowałem aparatu bo ryby w życiu nie widziałem? Teraz wiem,że takie duże ryby nie pływają w takich bajorkach. Coś wystawiło łebek i zdębiało podobnie jak ja. Nie więcej niż 10 metrów przed sobą miałem wydrę. Zanim podniosłem aparat zrobiła w tył zwrot. Złapałem na zdjęciu już tylko jej zarys w krzakach Kilka godzin spacerowaliśmy po tym pięknym zakątku a czaple i żurawie bawiły się z nami w chowanego przenosząc się ze stawu na staw. Może za rok uda się zajrzeć tu z lepszym sprzętem i w bardziej maskującej odzieży.

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Czas jechać do domu. Może uda się zajrzeć tutaj na kilka dni jeszcze w tym roku? Na pewno jesienią jest pięknie. Z Wólki Cycowskiej wyruszyliśmy koło południa więc po drodze zatrzymaliśmy się tylko na tradycyjny popas w Sandomierzu na obiad i na spacer po pustawym Starym Mieście.

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Powakacyjne remanenty fotograficzne Nie ukrywam,że widok czapli "garażujących" wysoko na sośnie nieco mnie zaskoczył. Zostały spłoszone przez błotniaka i widocznie tamto miejsce uznały za bezpieczne. Na drugim zdjęciu pomysłowy stojak na rowery w wersji ekonomicznej, ekologicznej, biodegradowalnej i nieatrakcyjnej dla złomiarzy

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com