Po prostu fart. Wtedy wieczory były zazwyczaj pochmurne, a aphelium w tym roku wypadało o świcie 5 lipca.
Dla przypomnienia jeszcze zdjęcia z 20 grudnia ubiegłego roku:

_________________
Maciej Rodziewicz

A to obecnie najwyższa stela na południowym zboczu - 143 cm.

_________________
Maciej Rodziewicz

Z 5 lat temu, jak jeszcze mieszkałem w Dąbrowie, to wybrałem się raz na wycieczkę na Bukową Górę, ale nie wiedziałem wtedy, że to aż tak fascynujące miejsce. Można gdzieś poczytać, co dotychczas udało się odkryć na wykopaliskach, jakich kultur zabytki znaleziono?

Najlepiej w googlach wbić frazę "megality Dąbrowa Górnicza". Niestety w materiałach niewiele jest o astronomii tego miejsca

_________________
Maciej Rodziewicz

Kilka zdjęć Venus Bukoviensis.
Jest ona pionową stelą, która znajduje się w rzędzie z pięcioma innymi. Linia ta wygląda imponująco. Uczestnicy wycieczek z Francji i Szkocji są zdumieni, że taki układ występuje też w Polsce.
Myśleliśmy kiedyś, że jest to linia maksymalnego wychylenia Księżyca w jego 18,61 letnim cyklu. Jest jednak inaczej, acz równie ciekawie

_________________
Maciej Rodziewicz

Ten "kamyczek" (21 ton) nie jest widoczny ani z góry, ani z dołu - trzeba go szukać. Dziwnym jednak (znów) zbiegiem okoliczności przypomina położeniem brytyjski Slaughter Stone.

_________________
Maciej Rodziewicz

Tzw Linia 6 Stel - dawniej "Księżyca" pokazywana jest zawsze pod światło, dlatego zainstalowałem wzdłuż niej sznurek. Jest jeszcze siódmy "kamień" - komin elektrowni Łagisza, ale pochodzi z okresu młodszego. Czwartą jest Venus.
Tak na marginesie: próbki pobrane z głębokości ponad metra - właśnie w tym rejonie i poddane termoluminescencji wykazały dwie daty:
4400 BC i
23000 BC.

_________________
Maciej Rodziewicz

Jeszcze raz ta sama linia i zagadka dla bardziej dociekliwych: czy na Bukowej mógł istnieć zegar słoneczny? Na zdjęciach godzina 9 i 10 dnia 5 lipca:

_________________
Maciej Rodziewicz

Te trzy zdjęcia poniżej są najistotniejsze w tym roku.
Najpierw wyznaczyłem sznurkami na ziemi azymut 310/130° czyli taki w jakim zachodzi Słońce w dniu przesilenia letniego na Bukowej Górze.
I trzeba było czekać. Głównie na dobrą pogodę.
23-ego czerwca wreszcie się udało.
Słońce przepięknie schowało się za masywem Podwarpia nad horyzontem bliższym Bukowej, w linii trzech stel (jednej na zdjęciach nie widać - jest za plecami)

_________________
Maciej Rodziewicz

Dość długo nie wiedzieliśmy, do czego mogły służyć tzw okrąglaki o średnicy yarda megalitycznego (ca.83cm). Ale jest pewien pomysł.

_________________
Maciej Rodziewicz

Nastąpiło wreszcie to co nastąpić miało,ileż to razy odkładane,a przecież Maćkowi już dawno obiecywałem że go tam odwiedzę.I stało się.
Jožin rzucając hasło Bukowa Góra z powodu wyżej wspomnianego przekonywać mnie nie musiał, szybko ustaliliśmy że sobota będzie dniem najlepszym.
Dotarcie na miejsce wykopalisk wiedzie leśnymi ścieżkami podobnymi bardzo do tych jurajskich,często tam spotka się takie piękne buki,niskie,i bardziej rozłożyste niż ogromna wiekszość w lasach np.Północnej Jury.

W dojściu do celu nieco przeszkadzali"szybcy i wściekli",kolarze górale niczym fosa opletli górę trasą swego rajdu,trza było podążać skrajem ścieżek bacznie oglądając się za siebie.

U celu.

Maciek (Rybak) już czekał, bardzo przyjemna chwila gdy spotykasz dawno niewidzianego Kumpla.
Kilka słów od Maćka na co patrzymy,a by wszystko objąć wzrokiem trzeba spojrzeć bardzo na szeroko.


Maciek opowiada trochę niestandardowo jak na przewodnika do jakiego ogólnie jesteśmy przyzwyczajeni z wycieczek szkolnych itp.Robi to jednak na tyle ciekawie że można się zapomnieć i przestać panować nad aparatem,stąd wiele fotek z braku należytej ostrości poleciało do kosza.
Maciek w akcji.


O każdym"kamcoku"potrafi snuć opowieść...






Czas minął jak przysłowiowy strzał z bata.Czas wracać,Maciek nas na pożegnanie kawałek odprowadził wcześniej przepraszając i zarazem prosząc o chwilę przerwy swoich słuchaczy.

Ostatnie kilka słów przed pożegnaniem.

I tak minął fajny dzień w doborowym towarzystwie,na koniec wyjrzało słonko.Dla mnie był to jeden z najfajniej spędzonych dni weekendowych w roku,to co piszę to nie kurtuazja czy sypanie cukru do wspólnej cukiernicy.Rozmowa z Rybakiem niby jajcarska ale zawsze kiełkuje jak się zastanowić całkiem realnymi hipotezami,dla mnie bezcenne.
Szkoda że wczorajsza sobota była ostatnim dniem dyżurów Rybaka na tej górze,przynajmniej na razie.
Do rychłego zobaczyska Rybaku.
Pozdrawiam

W tym roku to mój drugi pobyt na Górze Bukowej. 14 lutego dopisała pogoda, moim zdaniem była lepsza niż teraz we wrześniu. Pełne słońce, kilkoro ludzi (mimo dnia powszedniego) kręciło się po lesie. Dzięki Rybakowi mamy inne spojrzenie na to wzgórze. Cała masa pracy jeszcze do wykonania i w sumie aura tajemnicy nieustannie się tam unosi. Rybakowi życzymy zdrowia i sił, aby dalej ciągnął temat.

To było naprawdę bardzo miłe spotkanie. Bardzo Wam dziękuję. Do zobaczenia za rok

_________________
Maciej Rodziewicz

tez bym z chęcia na taki wykład wybrał sie z młodym.
Dajcie Znac kiedy mój numer 606930397

Ok. Ale do zobaczenia wiosną. Przewodnik dyżuruje w każdy weekend od 1 maja do 30 września.

_________________
Maciej Rodziewicz