W skrócie historia Huty "Zawiercie " przedstawia się tak: W 1880 roku gliwicki przemysłowiec Huldschinsky zakupił w Sosnowcu teren od hrabiów
von Kramsta i
von Tschirsky-Renard. W następnym roku rozpoczął tu budowę walcowni i - jak to wówczas zwano -
rurkowni .W 1897 z firmy
Huldschynsky i Synowie powstała spółka akcyjna z kapitałem 6 mln rubli pod nazwą
Towarzystwo Akcyjne Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza. Kapitał akcyjny należał w wiekszości do
Huldschynsky Hüttenwerke A.G. Gleiwitz . W 1899 sosnowiecka spółka kupiła parcelę w Zawierciu. W tym samym roku rozpoczęto budowę bocznicy kolejowej oraz kopanie fundamentów pod wielki piec. Pierwszym dyrektorem zakładu był Julian Appel. Pierwszy etap budowy zakończył się w roku 1901 roku. Zbudowano wielkie piece, prażalnię rudy i kamienia wapiennego. W tym roku fabryka dała 69 323 tony surówki. W budowie były hale rozlewnicze, kotłownia i wieże wyciągowe. W 1903 roku dwa, 40-tonowe piece martenowskie były gotowe do rozruchu. W 1906 wyprodukowano już 177 000 ton surówki. W latach 1903-04 zbudowano walcownie - średnią i małą -produkujące szyny, kątowniki i płaskowniki zwane wówczas
żelazem fasonowym. Rok 1905 przyniósł wykupienie większości akcji
Towarzystwa Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza przez
Oberschlesische Eisenach – Bedarf AG i połączenie firm.W 1906 ruszyła walcownia bednarki a w 1908 zakupiono w Szwecji patent na produkcję rur spawanych. Wyroby z Zawiercia szły na rynki wschodnie-rosyjski,chiński, mandżurski i japoński . W 1908 roku ruszyła
Lemieszownia produkująca głównie wyroby dla Mandżurii. W 1908 roku zakład zatrudniał 1000 robotników. W 1914 fabryka zostaje zamknięta a piece wygaszone.Większość wyposażenia została zdemontowana i wywieziona przez Niemców. W 1918 akcje
Towarzystwa Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza przeszły w ręce kapitału francuskiego. Rozpoczęto ponowne uruchamianie zakładu. Zanim osiągnięto przedwojenna wydajność przyszedł kryzys gospodarczy w roku 1925 i zakład praktycznie powtórnie zamknięto zwalniając pracowników. Ponowne uruchomienie wielkiego pieca, stalowni, walcowni nastąpiło w roku 1936 kiedy to zakład stał się własnością towarzystwa
Huta Bankowa z Dąbrowy. W skład koncernu wchodziły również zakłady w Radomsku oraz
Gwarectwo Hrabia Renard. Produkowano w nim na zamówienie rządu -głównie dla kolei i armii-surówkę, odlewy, elementy kół blachę ,szyny, wyroby zbrojeniowe i okrętowe,części mostów i konstrukcje żelazne. Miały być ciekawostki
![Very Happy :D](./images/smilies/icon_biggrin.gif)
no to są -
1. Towarzystwo Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza uczestniczyło w wykonaniu pierwszej seryjnej partii hełmu wz.1931 stanowiącego wyposażenie przedwojennej armii polskiej. Jeżeli Zawiercie miałoby mieć w tym swój udział to chyba jedynie przez udział kadry technicznej w tworzeniu odpowiedniego gatunku stali. Delegacja polska odwiedzała w tej sprawie szwedzkie zakłady
"Eskilstuna Stal Pressing AB" a Zawiercie współpracowało wcześniej ze Szwedami w produkcji rur o czym wyżej wspominałem. Co ciekawe prototypową partię-300 sztuk- wykonano w zakładach
"Ideal" w Wolbromiu.
2. Członkiem jury
Wystawy Przemysłu i Rolnictwa w Częstochowie w 1909 roku w dziale
motorów,maszyn,i narzędzi był Julian Appel.
3. W składzie
Komisyi Głownej organizującej VII Zjazd Techników Polskich w roku 1915 był również Julian Appel.
Prawdopodobnie w obu przypadkach to ten sam J.Appel, który był pierwszym dyrektorem zawierciańskiego zakładu.