Ni to zima ni to wiosna... ale usiedzieć w domu trudno. Czasu starczyło na popołudniowy spacer przez Mirów i Bobolice. Mirów jak Mirów. Na pierwszy rzut oka nie zmienił się jeśli nie liczyć budowlanego błocka wokół zamku. Zerknąłem na postęp prac w Bobolicach i przyznaję,że jeśli oddzielić całą emocjonalną otoczkę związana z postacią właściciela to zamek, zwłaszcza widziany z daleka zaczyna robić wrażenie.Jeśli tylko nie zakończy się to odcięciem przeciętnego turysty od obu jurajskich perełek to nie mam nic przeciwko istnieniu jednego takiego w pełni zrekonstruowanego obiektu dającego obraz tego co było przed wiekami. Bez emocji odczuwalnych w mojej części Jury, bez rozdzierania szat odbudowano przecież Korzkiew z przeznaczeniem na hotel i dzisiaj nikomu to zbytnio nie przeszkadza. Pieskowa Skała też nie ma w sobie romantyzmu tajemniczych ruin ale nie kwestionujemy sensu jej istnienia mimo hałaśliwych tłumów. Nie ukrywam,że mam mieszane uczucia. Budowla wygląda trochę jak komputerowa wizja wklejona w krajobraz. Razi brak "patyny" na murach ale to pewnie przyjdzie z czasem. Końcowy efekt obejrzę jednak z zainteresowaniem po to aby czegoś się nauczyć o średniowiecznej sztuce budowlanej w czystej formie bez naleciałości z późniejszych okresów. Nie wiem jednak czy będę tam wracał bo nie ulega przecież wątpliwości,że to nie będą Bobolice mojej młodości.

Ten widok Bobolic oświetlonych zachodzącym słońcem,które na moment przebiło się przez chmury sprawił na mnie wrażenie sztucznie wklejonej w kadr filmowej dekoracji.

Ciekawe, czy takie samo wrażenie robił na sentymentalnych ludziach ze średniowiecza (pomijając fakt, że nie znali pojęcia filmowej dekoracji), którzy musieli znosić posadzenie na dziewiczej skale budowli ze świeżo ciosanego, pyszniącego się w słońcu bielą, kamienia. Być może im było przykro, że ktoś ośmielił się zaburzyć naturalny porządek i piękno przyrody brzydką kupą kamieni, posklejanych wapienną zaprawą.
Trochę ironizuję, ale to nie szare kikuty, porozkradanych murów, których kamienie zostały użyte do budowy stodół i obórek, stanowią o pięknie Jury.
Wolałbym, żeby wyłoniły się z ziemi i zakwitły blaskiem kamienia te wszystkie, dawne budowle obronne, po których ledwie ślad pozostał, a które mogłyby świadczyć o bogatszej niż to się wydaje aktywności człowieka na tym terenie.

Jak wcześniej pisałem nie neguję potrzeby istnienia rekonstrukcji pewnych obiektów.Czy jednak Jura od Krakowa po Częstochowę zapełniona w 100% rekonstrukcjami zamków i strażnic byłaby tą samą Jurą? Może mam jakieś psychiczne skrzywienie ale dla mnie budowla odtworzona od podstaw choćby w 100% wierna oryginałowi to jednak nie to samo co zabytek.Gdzieś jest nieuchwytna granica między rzeczywistością a Disneylandem.Pisząc o filmowej dekoracji nie miałem na myśli zarzutów wobec rekonstrukcji Bobolic a opisałem jedynie moje poczucie nierealności jaką tworzyła budowla z jasnego kamienia w burym otoczeniu styczniowego popołudnia.

Patrząc na to zdjęcie odczuwam co innego - radość. Temat rzeczywiście delikatny...

WŁAŚNIE ZE BARDZO ŁADNY żeby tylko budulec był inny

aha ma ktoś zdjecia z drugiej strony zamku zrobione po 2008,01,01 niech mi wysle
krzych197@interia.pl

bardzo prosze